Om de klim naar
de bergrug tussen Tsjechië en Slowakije zo kort mogelijk te houden,
overnachtten we op een volkomen lege, hooggelegen camping. Overal doken reclameborden van
skihotels en de faciliteiten aldaar op en benadrukten nog eens dat je hier
alleen maar omhoog kon. Omhoog. Dat wisten we al van de routekaart en had ons al
doen besluiten om vroeg de bedauwde tent open te ritsen. Vroeg is relatief
hier. Doordat de tijdzone ook in Slowakije dezelfde is als in Nederland piekt de zon hier al om 4 uur over
de bergkammen. Rond zeven uur draaiden we de nog rustige weg op en duwden in
ultra klein verzet het asfalt moeizaam weg. Iedere 10 minuten pauzeren we dan even
om adem- en hartslagfrequentie te reguleren. De waterflessen gaan open voor het
nat maken van shirts, hoofddoek en enig geslobber. Net stopten we vlak bij een
skilift waar aan het steile terrein werd gewerkt, of onder het geluid van
brekende takken en dof gerommel donderde een blok beton omlaag op 15 m afstand
van ons. Wel precies op de lijn die we als fietser gekozen zouden hebben. Het
toeval, een reddende engel, of stom geluk (kiest u maar) behoedde ons voor dit
zeker 100 kg zware gevaarte. Foutje van de graafmachinist…In allerijl rende een
grondwerker naar beneden om dit voor het verkeer weg te rollen. Dit is nou het
laatste waar we onderweg aan denken: gevaar uit de hoek van de wintersport.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten