Drie juni volgden we
grotendeels de door mij thuis ingetekende route. Bos, landbouwvelden en Dörfer
wisselden elkaar met Deutsche Gemütlichkeit af. We hadden een camping op het
oog bij Schloss Holte. Kon niet missen….Totdat we besloten het rode bordje
“fietsroute” te volgen. Ik had het kunnen weten. Door bossen, langs heldere
beekjes en een verloren boerderij kwamen we uit op een weg. Welke weg? Schloss
Holte stond aangegeven, maar de camping lag ten zuiden daarvan. Moesten we nu links
of rechts? Een chauffeur bepaalde onze positie, maar kon de weg naar de camping
niet vinden. Een ander fietsstel wist het heel zeker: “So und so,…und dann
gerade aus und dann nach links und rechts und…We stapten op en drongen het bos
weer binnen. Schitterende route, ware het niet dat ik na 90 km het wel gehad
heb en niet zit te wachten op een puzzeltocht zonder bordjes.
Geen idee waar we zaten. En Duitse bossen zijn donker en ontnemen je iedere oriëntatie op de zon. Een asfaltweg bij een nieuwbouwwijk verhelderde de oriëntatie nauwelijks. De zon wees nu herkenbaar het ZW aan, maar zei niets over het dorp waar we nu uitkwamen. Een autopoetser wist wel een camping. We moesten de R1 volgen. De Europese fietsroute van Frankrijk naar St. Petersburg is aangeven met bordjes van 10 x 10 cm onderaan wegwijzers. Maar de bordjes, òf de wegwijzers ontbreken nog weleens… Nee, daar en daar links af, gerade aus…en dan kom je aardig in de richting, wees de poetser ongeveer in ZO-richting. Na 300 m nog maar eens gevraagd. Verkeerd dus. We moesten juist de àndere kant op. Na de Opeldealer in de scherpe bocht naar links de weg naar rèchts nemen. Door het dorp, de spoorweg over en dan de weg volgen. De spoorweg. De kaart had een spóórweg! En die làg hier! Met de zon in het ZW en de spoorweg noord-zuid snapte ik waar we zaten en bevestigde wat ik al wist; we zaten in het verkeerde dorp. Gelukkig kan ik een kaart zo goed lezen dat ik van verkeerde dorpen naar de juiste dorpen kan rijden, mits er een herkenbaar punt is. Les van vandaag: volgen van toeristische fietsbordjes is vergelijkbaar met spelen in een casino: je weet waarmee je begint, maar voor de uitkomst ben je aan de goden overgeleverd.
We bereikten de camping en ik kon mijn flink opgelopen irritatie onder de
douche afspoelen. Tijd voor twee of drie stevige pilsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten