Spraakverwarring

Volgens onze informatie is er nauwelijks voedsel te krijgen op het 2-daags  traject tusssen het Russische stadje Kingisepp en St. Petersburg. Voorzien van zakjes droogvoer, blik, ui en appels bereiden we onze expeditie voor. De waarschuwing blijkt niet helemaal terecht. Alhoewel het herkennen van een winkeltje lastig is, omdat er aan de gevel geen teksten of afbeeldingen worden gehangen, ontdekken we soms toch een grauw huisje met eetwaren. De herkenning bestaat dan vaak uit een langs de weg lopend vrouwtje met gevulde plastic tas.
Het enige dat we nog nodig hebben voor de overnachting op het primitieve vliegveldje is bier.
Een man met fles aan de mond op de stoep naast een geopende deur bij wat huisjes is ons signaal. Ik ga met de portemonnee in de hand poolshoogte nemen en ontdek in een duistere ruimte waar één peertje brandt het alcoholische dorpswalhalla.
Geen zelfbediening, dus ik wijs tussen de planken wodka naar de rijen bier.
Je schrijft пиво, maar je zegt "pivo". Met enige dorst leer je dat vanzelf hier.
Dan de keus.
Ik wijs willekeurig wat aan, maar tegelijkertijd komt de dronkelap van de stoep binnen helpen. Hij brabbelt wat tegen de uitbater en die toont mij een flinke bierfles. Wat me direct opvalt, is de grote "nul" in de tekst?
Nul procent alcohol?
Kennelijk vertelde de helper dat we op de fiets zijn en daarmee verkeersdeelnemer.
Nee, Annelies en ik willen na een dagje ploeteren toch wel een lekkere roes voor de tent hebben, dus ik probeer duidelijk te maken dat ik wèl alcohol wil hebben.
Die communicatie wordt grappig.
Het woord 'alcohol" (алкоголь) snapt hij heel goed, maar dan moet ik uitleggen dat ik wèl alcohol moet hebben en niet "nul".
De grote "nul" aangewezen en ik zeg "Njet" (Нет- geschreven).
Vervolgens: "алкоголь , Да:   (Alkohol,...da!)
Mij wordt een andere fles aangeboden, maar glas is zwaar en lastig op de fiets, dus wijs ik die af.
Hij snapt het niet. Je wil alcohol, dit ìs alcohol en nou wil je het niet?
Een mix van onbegrip en frustratie bliksemt in zijn ogen en ik wijs naar de aluminium cans.
"Die", roep ik luid, in de hoop dat hij toch iets van mijn Nederlands begrijpt.
Hij presenteert een can en ik probeer het percentage te vinden in de cyrillische brei.
Niets.
Ik geef hem de can terug en wijs op een andere. "алкоголь" dringt de Rus hard aan, maar geeft toch een andere waarop ik gelukkig enige Engelse woorden met het percentage ontdek.
Ik steek mijn duim op en zeg "dobre", een woord dat in Slowakije en Polen zoiets als "goed" betekent. Wellicht is dat in het Russisch ook zo, gok ik.
Vier opgestoken vingers ronden mijn bestelling af.
Een flap van 500 roebel is te groot. Of ik het niet kleiner heb.
Met enig gezoek in de stapels biljetten kom ik wat kleiners tegen.
(€ 1,-- is 70 roebel, dus je hoofdrekent wat af hier, `hè...)

Blij stap ik naar buiten.
We zijn weer binnen voor vanavond.