Russische nacht

Tussen de grens en ons hotel te St.Petersburg ligt ongeveer 180 km. Dat is twee dagen fietsen die we overbruggen met een nachtje tent op een primitief vliegveldje.
We zijn daar welkom en de jumpmaster van de regionale paraclub leidt ons rond. "Money?", vragen wij.
"Russia,...njet...Russia.. no", gebaart hij royaal.
We hebben hier: gras, roestige bouwsels, een douchehokje met koud water en een lekkende slang, een onverlicht hurktoilet met een schijtgat zo groot dat je beslist niet 's nachts met een zatte kop moet misstappen.
Een avonddemonstratie vrije val springen met de landingsplaat 25 m van onze tent is een eerste rang spektakel.
Afwassen moet bij een andere kraan dan drinkwater tappen, horen we later.

Verschil? Geen idee. We hebben allebei al per ongeluk van het "afwaswater' gedronken en hebben nergens last van. Tot nu toe dan.
De parachutisten gebruiken dagelijks een oude Antonov -An2 dubbeldekker. Tien man proppen zich weerszijden van het gangpad en het lompe monster start knorrend in een bruine rookwolk de motor.

Wonderbaarlijk hoe langzaam dit vliegtuig kan vliegen. Al na 200 m. verheft het beest zich sloom en cirkelt al pruttelend naar 2 km hoogte waar zwarte stipjes zich vervolgens naar beneden storten.
 Met op de grond hoorbare "flap -flap" openen de parachutes zich en 5 minuten later scheren de kleurrijk uitgedoste springers vrolijk over het gras.

Geland.
We kruipen voor zonsondergang tussen de lappen en knipperen enige uren later rond 05.30u. weer tegen de zon.
Mooie dag vandaag en we rollen onze zwaar bedauwde, kleddernatte tent op.
Koffie.Havermout. Kakken. Flessen vullen.
Laatste trap van 100 km naar St.Petersburg.
Nu de enorme metropool nog, maar ach, we zijn wel wat auto's gewend.