Kaaskoppen

Vanuit Tallinn rijden we in  pal zuidelijke richting Riga. Een dag of  5 - 6 gaans.
Tijdens een pauze langs de weg zien we in de verte een andere vakantiefietser naderen, die even later bij ons inhoudt.
Paul Wattson uit Colorade, USA. Aangenaam.
"What? The Netherlands?" reageert hij enthousiast. "Kaaskoppen!", voegt hij er gelijk met een zwaar accent aan toe.
We hebben te maken met een veelbereisde, net gepensioneerde piloot, die al enige maanden door Noord-Europa op sjouw is.
Nederlandse, populaire kreten als "ouwe lul, godverdomme, eet smakelijk en tering mof", graaft Paul zo uit zijn talenknobbel op.
Door het huwelijk met zijn Berlijnse ex spreekt de Amerikaan uitstekend Duits en ons taaltje breidde hij uit door de elfstedentocht te fietsen en contacten met Nederlanders.
We fietsen onafhankelijk verder, want we  hebben verschillende overnachtingsplekken geboekt.
Een dikke deken van regenwolken nodigt de volgende ochtend niet bepaald uit tot fietsen en met een stevig windje schuin tegen ploeteren we naar Parnu, een badplaats aan de Golf van Riga.
Regenbroek aan - regenjas weer uit - capuchon op / af - schuilen onder een boom (overdekte bushaltes zijn goud waard ) - en voorovergebogen de modderige wielsproei van trailers bij opgebroken wegen trotserend, zien we een paar uur af.
De namiddag valt gelukkig wat droger uit en we arriveren in de laatste (!) vrije 2-pers. kamer in een youth hostel.
Alle etablissementen èn campings (!) blijken fully booked.
Een dj-festival roept 15.000 jongeren bijeen met de voorspelbare, vaak negatieve, effecten in een altijd al populair kuststadje.
Paul heeft zich ook tegen een stevige prijs ergens anders ingekocht voor de nacht.
Langs de zee kruisend rijdt Paul ons de volgende dag achterop en we besluiten gezamenlijk op een camping die avond en nacht te verpozen.
Ook Pluvius, de regengod, is flink van de partij en jaagt ons naar een overdekte eetplek waar Annelies een waslijn ophangt, terwijl we de tent inrichten.
Hè? Even later hangen daar vreemde handdoeken te drogen.
Van Duitse medekampeerders. Da's humor.
We bezetten vervolgens met 5 man de droge kookplek en kouten gezellig in een mix van Duits en Engels.

Als een belegen puber trekt de oud-piloot zijn gitaar uit de waterdichte hoes en speelt onverwacht de sterren van de zwaarbewolkte kusthemel.
Een troubadourachtig lied over "a Dutchman" en enige intieme blue grass style stukken plengt Paul spontaan op tafel na de maaltijdsessie.
Wat een vent. Hij kan er wat van.

Na de biercans en de geleegde fles wijn deelden we nog zijn whisky.
Genoeg om in de tent tijdens de onweersbuien goed door te slapen...